Drie jaar lang leefde Walter Hobelman onder bewindvoering

“Dat is een stukje tekst uit een Opwekkingsliedje”, zegt Walter. “Daar heb ik bewust voor gekozen. Het is niet zo dat God mijn schulden heeft weggetoverd, want we hebben er veel voor moeten doen. Maar het is wel een genade dat we met een schone lei opnieuw mogen beginnen. En we hebben in de drie jaar dat we onder bewind stonden vaak genoeg genade gevoeld, door meevallers of enveloppen met geld op de deurmat.”

Iedereen kan hulp nodig hebben om uit de schulden te komen. “In mijn werk als journalist had ik al vaker met mensen gesproken die schulden hadden, ook mensen die in de schuldsanering terechtkwamen, waarbij een rechter eraan te pas komt. Er bestaan veel vooroordelen over mensen in de schuldhulpverlening; die kunnen niet met geld omgaan, die hebben een gat in hun hand en ga zo maar door. Maar als je iets verder kijkt, dan zie je dat dat niet zo is. Bij ons kwam het doordat ik als zelfstandige journalist ging werken en doordat mijn vrouw een dag moest inleveren op haar werk. Onze kinderen gingen studeren, wat ook meer kosten met zich meebrengt. Mijn eigen bedrijf kwam iets minder snel op gang dan ik had gehoopt, waardoor we weinig inkomsten hadden. Toen die inkomsten steeds verder achteruitgingen, trokken we aan de bel. We zagen in een christelijk blad een advertentie van een bewindvoerder, daar namen we contact mee op.”

Het gezin met drie pubers moest rondkomen van 100 euro per week

Niet iedereen had begrip voor Walter. “’Waarom ben je niet in loondienst gebleven’ kreeg ik weleens als verwijt”, vertelt hij. “Anderen vonden het geen wonder dat we hierin terechtkwamen ‘met onze levensstijl’. Tja, we hadden inderdaad nooit echt veel gespaard en als we wat meer te besteden hadden, deden we dat ook. Maar dat zie ik niet als oorzaak van ons bewindvoeringstraject. Er stapelden zich te veel dingen op en we hielden al langere tijd het schip drijvende, dat kon niet zo doorgaan. Daarom kozen wij voor bewindvoering, zodat we zelf nog wat controle konden houden, dachten we.”

Die controle was er in de praktijk niet. Walter: “Alles waar we geld aan uit wilden geven, kon niet. Dat geld moesten we van onze bewindvoerder krijgen, in de praktijk betekende dat bijna dagelijks telefonisch overleg en mails over en weer. Ik had mijn auto en benzine nodig voor mijn werk, maar dat zat in de eerste maanden bij ons weekbudget van 100 euro in. De tank vullen voor 80 euro zat er dus niet in, dan konden we geen boodschappen meer doen. Ik heb daarover gepraat met de bewindvoerder en die zag toen in dat dit bij mijn werk hoort en daarom niet van het weekbudget kan.”

Het gezin met drie pubers/jongvolwassenen moest rondkomen van 100 euro per week. “Het was passen en meten. Maar we gingen dit met zijn allen aan, we wilden het ook met zijn allen volhouden. Dat de BTW verhoogd werd tijdens die periode was lastig, want onze bewindvoerder verhoogde ons budget niet. Dat zijn kleine dingetjes, maar je merkt het wel direct. Het heeft ons heel bewust gemaakt van wat er wel en niet kan. Het is ook een sport geworden om met minder geld uit te komen. Als je goed oplet zijn er goedkopere alternatieven, daarin zijn we goed geworden. Ook nu geven we niet veel meer uit. Het werd een sport om van 100 euro per week rond te kunnen komen. Dat lukte meestal niet helemaal, maar ons weekbudget is nu maar iets hoger: 125 euro. Dat hebben we onszelf opgelegd.”

Het is genade dat God ons genoeg arbeid en inkomen gaf om onze schuldeisers af te kunnen betalen

Hoe wil jij dat er met jou omgegaan wordt? En hoe ziet God jou? Dat waren voor Walter grote punten. “In mijn werk als journalist had ik al vaker gesprekken gehad met mensen met grote schulden. Ik wist dat wij niet de enigen waren. Dat maakt het niet minder erg, maar het was goed om te weten.

En een paar jaar eerder ontdekten mijn vrouw en ik hoe God ons ziet. We waren altijd bezig om zo goed mogelijk voor God te leven, zoveel mogelijk op Jezus te lijken om zo de goedkeuring van God te verdienen, maar die verdien je niet. Die heb je al! Zo maar, gratis en voor niets. God houdt al van je, ook al heb je schulden, ook al maak je fouten, dat doet er niet toe voor God. Jezus heeft Zijn leven al voor jouw schulden betaald. Daardoor ben jij Gods geliefde kind en zo mag je jezelf ook zien. Dat was voor ons een grote eye-opener. Niets wat wij doen kan Gods liefde wegnemen. Maar ook niets wat wij doen kan God meer van ons laten houden.”

Mensen verdienen aan andermans schulden

Ook al veroordeel jij jezelf om wat je gedaan hebt, ook al veroordelen anderen jou, God doet dat niet. Is dat wat Walter bedoelt? “Inderdaad, dat was ook de reden dat ik gekozen heb voor de titel van dit boek. Onze geestelijke schuld is weggedaan, maar mijn financiële schuld is ook weggedaan. Dat is niet vanzelf gegaan, ik heb heel wat offers moeten brengen, maar het is wel genade dat God ons genoeg arbeid en inkomen gaf om onze schuldeisers af te kunnen betalen.”

Door zijn boek komt Walter nu op plekken die hij nooit had gedacht: “Ik word door gemeentes uitgenodigd om te komen praten. Er is veel meer bewustwording rondom schulden en mensen die daarin zitten. Er is een complete schuldeneconomie en mensen verdienen aan andermans schulden. Daar moeten we met zijn allen wat aan doen. Het is gebleken dat het veel meer kost om schulden af te betalen dan dat de schulden echt waard zijn, dat kost de gemeenschap ook een hoop geld. Ik draag er graag mijn steentje aan bij om daar wat te veranderen. Dat ik daarvoor met mijn billen bloot ga, dat hindert niets.”

Lees ook: Mijn dochter heeft schulden

Al mijn schuld is weggedaan, Walter Hobelman, Uitgeverij Triple Boeken, €15, ISBN 9789083027838

Heb jij ook problematische schulden? Bij www.schuldhulpmaatje.nl of bij je gemeente kunnen ze je verder helpen