Frénk van der Linden: ‘Ik hield me dood voor mijn eigen moeder’

Journalist en interviewer Frénk van der Linden zag in 1977 in Vaticaanstad het beeld van de Piëta van Michelangelo in het echt. Hij kwam terug van een reis door Noord-Afrika met vrienden en wilde dit beeld van Michelangelo heel graag zien. ‘Dit was zijn pièce de résistance, het allermooiste. De Liefde vervat in marmer.’

Razend hete woede

Die hechte liefdesband van een zoon met zijn moeder was voor Frénk niet vanzelfsprekend. Toen hij een jonge tiener was, kreeg zijn moeder een verhouding met een andere man en verliet zijn vader. ‘Ik kan me de dag nog goed herinneren dat ze mij op schoot nam en zei: ‘Wat mensen nu of in de toekomst ook zullen zeggen over mij: ik houd van niemand zoveel als van jou en Desiree. En toen dacht ik: Nu is het heel serieus. En de volgende dag was ze weg.’

Samen met zijn zus schreef hij een brief aan de advocaat en de rechter met daarin de mededeling ‘Wij wensen onze moeder nooit van ons leven meer te zien.’ Volgens Frénk zorgde het vertrek van zijn moeder voor ‘razend hete woede’ bij hem en bij zijn zus. Ze wilden het haar betaald zetten. ‘Ik wil mezelf in dit opzicht niet mooier maken dan dat het was.’

Ik kon niet bij mijn eigen hart

Op het moment dat hij de Piëta van Michelangelo zag, had Frénk zijn moeder al een tijd niet gezien. ‘Ik weet nog dat ik associaties had met betrekking tot mijn eigen moeder, die ik op dat moment toch al een jaar of zeven, acht niet gezien had. Dat was een van de dingen die door me heen schoot: dat ik weliswaar kleiner, ook zo in mijn moeders schoot had gelegen.’

Maar op dat moment voelde hij nog geen gemis of verlangen naar zijn moeder. ‘Michelangelo kon beter bij die liefde tussen twee mensen in steen dan ik bij mijn eigen hart. Jezus is dood en ik hield me dood voor mijn eigen moeder.’

Zelfs toen wat later zijn halfbroertje overleed, kon hij zijn emoties niet uiten. Volgens hem omdat hij zijn ‘levensader had afgesneden’ door met zijn moeder te breken. ‘Ook Jezus heeft zich lange tijd afgewend van zijn moeder. En ik ben geen Jezus, maar het is wel een wonderlijke parallel.

In een vingerknip verdwenen

Uiteindelijk nam Frénks verkering Lieneke contact op met zijn moeder. Lieneke respecteerde dat Frénk zijn moeder niet wilde zien, maar zei: ‘Het is mijn recht om te kijken uit wie jij bent voorgekomen’. Uit de aanvankelijke correspondentie ontstonden ontmoetingen: ‘ze kwam thuis met mooie verhalen over mijn moeder’. Dat maakte dat ook Frénk en zijn zus besloten om hun moeder om hun moeder uit te nodigen voor een gesprek. Het werd een ontroerend weerzien. ‘Ik had mezelf voorgenomen om een beetje afstand te houden, maar dat lukte niet. Wat er ook gebeurd was in die rotjaren van de scheiding en die tien jaar elkaar niet zien, was in feite in een vingerknip verdwenen. (…) Dat heb ik ervaren als een regelrecht wonder. Dat je elkaar dan weer herkent, terugvindt. Dat er natuurlijk nog veel woorden op volgen is duidelijk. Maar dat is allemaal niet echt nodig. Ik denk dat vergeving een daad is en geen woord.’
‘Ik denk dat we een band hebben gekregen die heel zeldzaam is, niet in de laatste plaats door de tien jaar dat we elkaar niet zagen.’

Het hele gesprek dat Marleen had met Frénk was te zien in Lazarus, op maandag 26 april om 23.20 uur op NPO 2. Je kunt het hier terugkijken.

Frénk heeft over de ‘liefdesoorlog tussen zijn ouders’ een boek geschreven: 'En altijd maar verlangen'. Hier lees je er meer over.

Foto boven: de Piëta van Michelangelo Buonarroti in de Sint-Pieter in Rome via Wikimedia Commons