Lazarus staat op | Wanhoop niet

Wanhoop niet - PopUpGedachte Woensdag 7 juli 2021

Alweer lang geleden deelde ik het gedicht van Joel McKerrow, in eigen vertaling. ‘Wanhoop niet’ heet het en wellicht is het toepasselijk op de ochtend na de moordaanslag op een welbekend misdaadjournalist hier om de hoek in Amsterdam, en op de ochtend dat Paulus schrijft: 
“Wij worden aan alle kanten bestookt, maar raken toch niet klem; wij zien geen uitweg meer, maar wij zijn nooit ten einde raad; wij worden opgejaagd maar niet in de steek gelaten; wij worden neergeveld maar gaan er niet aan dood.”

Wanhoop niet - Joel McKerrow

Er is teveel pijn hier. Heb je het gezien? Of niet zozeer gezien als wel gevoeld? Laat dat wat stuk is om je hangen als een ketting. Een zware keten. Als van verdriet. Er is teveel verdriet hier
Het kruipt onder je huid en verandert wat je voelt
Het kruipt onder je ogen en verandert wat je ziet
De blik verduistert en alles voelt hopeloos vandaag
Alles voelt hopeloos
Wanhoop is een waanzin, ik voel me zinloos en staar het in de lege ogen
En toch, mijn dochter maakt me vrolijk, en mijn zoon me aan het lachen En toch, dat meisje met aids en met schurft in Kampala’s straten. Kijk dan, ze giechelt zonder stoppen, giechelt tegen het vuur in dat haar van binnenuit verbrandt. En toch, die jongen werd wees, zijn familie vermoord. En hij speelt. Hij speelt. Steen papier schaar. Wint elke keer weer van mij. Elke keer.
En toch, kijk,
ze rennen elkaar achterna
In de kapotschoten huizen
Van een gebroken stad
Ze vliegen hun vliegers. Dansen. Dansen hun dansen. En dromen hun dromen
En toch, zingen nog de moeders.
En hun lied klinkt als hoop.
Als de vreugde van een feest
Ik volg het niet
Maar er is nog vreugde bij hen
Tussen de momenten van lijden
Te midden van hun teisteringen
Onder hun pijnigingen
En binnenin hen, in hen de ellendigen
Waar vreugde niet hoort
Daar bloeit ze
Het uitbundigste van al
Dus al zij, deze vernielde vrienden, als zij dan lachen dwars door alles heen
Dan moet ook ik een plek voor vreugde vinden
Zodat ik hen niet hinder in de vreugde die zij het minst van alle kunnen missen
En om hen te eren en waarderen
Moet ook ik de zon toejuichen die altijd weer vol kleur verrijst
Moet ook ik de bloemen vinden die hoopvol in de tuinen groeien
Moet ook ik de smaak van deze woorden proeven op mijn tong
Moet ook ik me door de kinderen laten meetronen
Ook verrukt hun handen grijpen en de lippen kussen van uitbundigheid
Ook ik moet dit bestaan gulzig tot me nemen
En geloven dat de God die de wereld maakte
Haar niet zinloos en zouteloos heeft voortgebracht
Zij heeft haar volgegoten, zo vol, zo overvol
Schoonheid is overal
Schoonheid is overal
Schoonheid is overal

Tot zover vanochtend. Rest me voor vandaag niet anders dan een welgemeend: vrede, en alle goeds.
 

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.