'Oplossing: geen porno kijken'
Blog van Tijs van den Brink
Na het hoopvolle seizoen van de presentatie van nieuwe politici voor de verkiezingen, volgt meestal een iets korter seizoen van verdrietige aspirant-politici die snel de politieke arena weer verlaten. In dat seizoen zitten we nu.
Het snelst was natuurlijk Onno Aerden, die een paar uur woordvoerder was van Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt. De reden van z’n snelle vertrek: hij bleek in het verleden de BoerBurgerBeweging (BBB) een “gezwel” te hebben genoemd “dat de kwetsbare democratie van binnenuit kapotmaakt”.
Oplossing: een beetje dimmen, als je twittert. Daarna volgde columnist Yesim Candan, kandidaat-Kamerlid voor D66. In Dit is de Dag (terugluisteren kan hier) vertelde ze deze week haar verhaal. Kort na de publicatie van de lijst bleek dat ze het geen probleem vond dat voormalig partijleider Sigrid Kaag ‘heks’ werd genoemd, dat ze eerder actief was geweest voor het CDA en ook gesprekken had gevoerd met Forum voor Democratie (gesprekken die ze overigens op eigen initiatief beëindigde).
Oplossing: wees open bij je sollicitatie over dingen uit het verleden die jou of je partij kunnen schaden.
Deze week was het de beurt Yasin Makineli, kandidaat-Kamerlid voor de BoerBurgerBeweging en eerder raadslid voor DENK. Hij weigert de Armeense genocide te erkennen. Voor de BBB bleek dat niet acceptabel.
Oplossing: bedenk als partij op tijd welke standpunten je wel en welke je niet accepteert van kandidaat-Kamerleden.
Als klap op de vuurpijl volgde Hein Pieper, de voorzitter van Nieuw Sociaal Contract. Die stapte op als voorzitter, omdat er een klacht was binnen gekomen bij NSC over een gebeurtenis van negentien (!) jaar geleden. Pieper zou – in een vorige functie uiteraard – het contract van een medewerker hebben beëindigd, omdat die hem enige tijd eerder had aangesproken op het kijken van porno.
Oplossing: kijk geen porno – en hij die zonder zonde is, mag de eerste steen gooien.
Het is natuurlijk altijd verstandig geen porno te kijken, maar net zo belangrijk is dat je arbeidsconflicten op tijd uitpraat. Iedereen heeft weleens ruzie en soms loopt dat uit de hand. Op het moment zelf is daar vaak weinig meer aan te doen. Maar wat is erop tegen om nog eens om tafel te gaan na een jaar (of drie), als je iemand hebt ontslagen of als je bent ontslagen? Dan is er vaak meer ruimte om dingen die eerder niet gesnapt werden alsnog te snappen – van beide kanten.
Geschreven door
Tijs van den Brink - Gastauteur
