Rob Timmerman: ‘Ik opereer op de grens van leven en dood’

Rob: ‘Het ging aan me knagen. Ik ging me steeds vaker afvragen of dit nu het leven was dat ik wilde leiden. Ik had een soort existentiële kortsluiting; ik had het druk met mijn werk in Hilversum en tegelijkertijd zag ik ook de beelden van de vluchtelingen op tv. Ik kreeg het niet meer rond.’

Tegen de muur

Rob was aan het trainen voor een marathon toen, op een kruispunt in de buurt van zijn huis, het licht uitging. Rob: ‘Ik wist niet meer waar ik was en hoe ik naar huis moest komen. Dat was de druppel en het moment dat ik moest erkennen, ook naar mijn vrouw, dat het niet meer ging. Sommige mensen krijgen een openbaring, ik ben gewoon met mijn kop tegen de muur gelopen’.

‘De huisarts vertelde me dat ik een burn-out had en tegen een depressie aanzat. Later kwam ik erachter dat dit niet aan mijn werk lag, maar aan de grote ‘why’; ik wilde van betekenis zijn. Toen er een oproep was voor reddingspersoneel op Lesbos, leefde ik op bij dat idee.’

Bootje in gevaar

De eerste missie kan Rob zich nog goed herinneren: ‘We reden over het eiland naar de kust. Ik herkende veel plekken van de beelden die ik op tv had gezien. Al na twee ochtenden trainen kregen we een oproep van de Griekse kustwacht dat er een bootje in gevaar was. De boot was afgeladen vol en ik herinner me de argwanende blik van een meisje, zo van: wie treffen we nu weer? Uiteindelijk wist ik hun vertrouwen te winnen, kon aan boord stappen en we hebben ze weggehaald bij die gevaarlijke plek. Toen wist ik: dit is waar ik moet zijn, dit is wat ik kán en wat God misschien wel van mij vraagt.'

‘Ik word regelmatig aangesproken als een soort held die alles zou opofferen, maar ik hou ook van dit werk’, vervolgt Rob. ‘Met collega’s van over de hele wereld mensen helpen. Het heeft een prijs, maar het past wel bij me. Het is heel basaal. Ik opereer echt op de grens van leven en dood. Het klinkt misschien raar, maar als ik thuis de Volkskrant lees, dan raak ik somberder dan dat ik op zee zit. Ik ontmoet daar prachtige mensen. We worden goed begeleid op zee, maar ik loop ook wel krassen op. Als je werkt op de scheidslijn van leven en dood, is het normale leven soms best wel lastig om me nog voor te interesseren. Ik zorg goed voor mezelf, ga na elke missie een dag wandelen met een goede vriend. Maar het blijft verschrikkelijk om mensen te zien sterven en dat je soms te laat bent.’

Geloof

Op de vraag van Elsbeth of God er ook bij is in de boot, moet Rob even nadenken . ‘Ja, God is er ook, maar niet op een makkelijke manier en dat Hij zorgt dat alles wel goedkomt. Er worden veel mensen gered, maar soms zijn we niet op tijd bij een boot. Ik hou me graag vast aan een beeld uit mijn kindertijd, dat God de wereld in Zijn hand houdt. Het helpt om alles aan het einde van de missie aan Hem terug te geven. Want het is soms té groot en té ellendig. Maar als ik een klein radartje kan zijn in iets hoopvols, dan doe ik dat graag.’

Als Rob in Nederland is, spreekt hij regelmatig over zijn missie. Hij is te boeken als inspirational speaker. 

Over de podcast Het Ene Moment
Soms gebeurt er iets dat een mensenleven voor altijd kleurt. Het Ene Moment, dat álles verandert. In de podcast Het Ene Moment gaat Elsbeth Gruteke in gesprek met uiteenlopende gasten over het bepalende ogenblik, dat ze gemaakt heeft tot de mens die ze nu zijn.