Wie is toch die ongelovige Thomas?

De andere volgelingen van Jezus proberen Thomas te overtuigen, maar hij blijft sceptisch. Zijn eis is helder: "Ik geloof het pas als ik in zijn handen de wonden van de spijkers zie. Ik wil ze met mijn eigen vingers aanraken en ik wil met mijn eigen hand in zijn zij voelen". (Johannes 20 : 24-31)

Wie is die Ongelovige Thomas?

De uitdrukking 'een ongelovige Thomas zijn' vindt zijn oorsprong in dit bijbelverhaal. Thomas is de kritische discipel die tastbaar bewijs eist voor Jezus' opstanding. "Eerst zien, dan geloven" - de woorden van een echte criticus.

De twijfel van Thomas is begrijpelijk, vooral gezien de traumatische gebeurtenissen. Hij was getuige van Jezus' gruwelijke dood en weigert te geloven in zijn opstanding. Zijn verzoek om tastbaar bewijs is een uiting van zijn worsteling met het ongelooflijke concept van Jezus' opstanding uit de dood.

Jezus verschijnt na de opstanding

Jezus verschijnt voor de tweede keer aan zijn leerlingen, inclusief Thomas, en nodigt hem uit om zijn twijfels weg te nemen. Hij komt persoonlijk naar Thomas toe, presenteert zijn littekens en zegt: "Wees niet langer ongelovig, maar geloof."

Het verhaal van Thomas illustreert een persoonlijke zoektocht naar geloof te midden van ongelooflijke gebeurtenissen. Maken Thomas' twijfels plaats voor overtuiging?
Zou Thomas alsnog de littekens gevoeld hebben? Het staat er niet! Wat er wel staat is zijn belijdenis: 'Mijn Here en mijn God'. Thomas belijdt Jezus als Here. Dat betekent: U hebt het voor het zeggen in mijn bestaan. Een rijkere belijdenis vind je niet. Voor God is niets onmogelijk.