Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Suzanne kreeg een hartinfarct op kerstavond en vierde kerst in het ziekenhuis

'Ik werd op kerstavond in het ziekenhuis opgenomen'

Suzanne van der Louw-Roosendaal (46) worstelde jarenlang met een depressie. Tijdens een zelfmoordpoging greep God in en veranderde haar leven. Suzanne ontmoette een lieve man en trouwde toen zij veertig was. Twee jaar lang genoot zij van een ‘normaal’ leven, totdat zij een hartinfarct kreeg en op kerstavond op de hartbewaking terechtkwam.

Deel:

Vermoeidheid

“Mijn leven leek twee jaar lang bijna ‘normaal’. Toch voelde ik mij, ondanks mijn psychische herstel, nog steeds niet optimaal. Ik was vreselijk moe en bleek door alles wat ik had meegemaakt chronisch vermoeid te zijn. Nadat ik de dokter om advies had gevraagd, kwam ik in een revalidatietraject terecht. Voor het eerst in mijn leven leerde ik wat mijn grenzen waren en hoe ik naar mijn lichaam moest luisteren om op tijd de signalen te kunnen herkennen.

Ik kon de trap niet meer normaal opkomen

Ondanks de goede resultaten van mijn revalidatie ging mijn conditie opeens weer hard achteruit. Mijn man is blind, maar hij hoorde aan mijn gehijg en de moeizame manier waarop ik de trap beklom, dat er iets met mij aan de hand was en adviseerde mij om naar de huisarts te gaan.”  

Eén blik op het dossier

“Ik maakte een afspraak bij de huisarts. Twee dagen voordat ik naar de dokter zou gaan, voelde ik drie venijnige steken in mijn borst. Ik vertrouwde dit niet en was bang dat ik net als mijn moeder een hartinfarct zou krijgen; zij is namelijk op zestigjarige leeftijd aan een hartinfarct overleden. Ik vroeg of mijn doktersafspraak vervroegd kon worden en kon een dag eerder bij een andere huisarts terecht. Toen deze huisarts één blik op mijn dossier wierp, merkte ik meteen dat ik niet meer serieus werd genomen. Door mijn langdurig voorgeschiedenis van psychische klachten, dacht deze huisarts meteen dat mijn klachten van psychische aard waren en werd ik naar huis gestuurd met oxazepam, een kalmeringsmiddel.”

De huisarts stuurde me naar huis met Oxazepam

“Een aantal dagen later ben ik toch maar naar mijn eigen huisarts gegaan. Hij nam mij gelukkig wél serieus en maakte meteen een ECG. Daarop was een afwijkend beeld te zien en ondanks dat het kerstavond was, wilde hij mij meteen doorsturen naar de cardioloog voor verder onderzoek."

Ziekenhuis

"Mijn huisarts belde voor overleg naar het ziekenhuis, maar helaas had ik opnieuw mijn dossier tegen mij, want de cardioloog las ergens dat ik ernstig overgewicht had en zei dat vrouwen met overgewicht wel vaker een afwijkend ECG hebben. Nadat de huisarts vertelde dat ik veel was afgevallen en geen overgewicht meer had, mocht ik gelukkig naar het ziekenhuis komen.

Eenmaal in het ziekenhuis lag ik binnen no-time aan de monitor op de hartbewaking. De cardioloog was eindelijk doordrongen van de ernst van mijn situatie. Uit onderzoeken kwam naar voren dat ik een hartinfarct had gehad. Achteraf was dat waarschijnlijk op het moment geweest dat ik die drie pijnlijke steken in mijn borst had gevoeld.”

Ik was bang dat ik, nog voor de ingreep, zou overlijden aan een hartinfarct

“Ik werd op kerstavond in het ziekenhuis opgenomen en zou pas vier dagen later gekatheteriseerd kunnen worden. Behalve als er een spoedgeval binnengebracht zou worden, dan zou ik er meteen achteraan geopereerd kunnen worden. Ik was bang dat ik, nog voordat ik gekatheteriseerd kon worden, zou overlijden aan een hartinfarct."

Operatie

"Het klinkt wat raar, want mijn geluk was het ongeluk van een ander, maar er werd op tweede kerstdag gelukkig een spoedgeval binnengebracht, waardoor ik ook meteen geopereerd kon worden. Tijdens de katheterisatie bleek dat mijn kransslagader zo goed als dicht zat en er ook nog eens scheurtje in zat. Ik werd meteen gedotterd en er werd een stent geplaatst.”

Nét geen zelfmoord: 'God zei dat ik niet dood hoefde te gaan'

Lees ook over:

Nét geen zelfmoord: 'God zei dat ik niet dood hoefde te gaan'

God in alles

“In plaats van een rustige kerst samen met Rein, lag ik met kerst op de hartbewaking en was ik bang dat ik zou sterven. Tóch ervaarde ik dat God mij liet weten dat ik daar niet alleen lag, maar dat Hij bij mij was. Toen op kerstmorgen een koortje kerstliederen begon te zingen op de gang van het ziekenhuis, voelde dat voor mij aan als een knipoog van God. Een bemoediging van God was precies wat ik op dat moment nodig had, want het was een heel gevecht om mijn sombere gedachten te onderdrukken. Ik dacht het ergste achter mij te hebben gelaten nadat ik uit mijn depressie was gekomen, maar nog geen twee jaar later was mijn leven opnieuw vol met zorgen.

Het kerstkoor voelde als een knipoog van God

Gelukkig heb ik mijn hartinfarct en de operatie overleefd, maar helaas kreeg ik niet lang daarna last van chronische clusterhoofdpijnen. Vanwege de bijna ondragelijke pijn, wordt Clusterhoofdpijn ook wel 'suicide headache' (zelfmoordhoofdpijn, red) genoemd. Best ironisch om zelfmoordhoofdpijn te krijgen, na drie suïcidepogingen en een hartinfarct te hebben overleefd. Ik ben inmiddels geopereerd en heb een neurostimulator gekregen, wat mijn leven gelukkig een stuk leefbaarder heeft gemaakt.”

Hoe zwart de nacht ook is, er is altijd hoop!

“Ik heb weleens gedacht dat het beter zou zijn geweest als één van mijn zelfmoordpogingen was geslaagd. Ik hoopte dat ik het makkelijker zou krijgen, nadat God in mijn leven kwam, maar dat is helaas niet zo. Op het moment dat ik deze woorden uitspreek hoor ik mijn lieve man in de keuken rommelen en voel ik me meteen schuldig naar hem toe. Zonder Gods ingrijpen had ik hem tenslotte nooit leren kennen. En zonder Gods hulp zou ik het niet gered hebben in de afgelopen jaren. Er zijn gelukkig ook veel fijne momenten in mijn leven. Mijn man en ik hebben ons voorgenomen om alle mooie dingen groots te vieren. Hoe zwart de nacht ook is, er is gelukkig altijd hoop! Het beste komt nog!”

Zelfmoordpreventie

Heb jij zelfmoordgedachten? Deel dan (anoniem) je gedachten met zelfmoordlijn 113, via telefoonnummer 0900-0113 of via hun website. Zoek hulp; er staan mensen voor je klaar.

Lidy fotografeerde twee jaar lang haar vriendin met borstkanker

Lees ook over:

Lidy fotografeerde twee jaar lang haar vriendin met borstkanker

Geschreven door

Rita Maris

--:--